شهر شیراز در بخش مرکزی استان فارس و در ارتفاع ۱۴۸۶ متری از سطح دریا و در منطقه کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای معتدلی دارد. این شهر از سمت غرب به کوه دراک، از سمت شمال به کوههای بمو، سبزپوشان، چهلمقام و باباکوهی (از رشته کوههای زاگرس) محدود شده است. شهر شیراز برطبق آخرین تقسیمات اداری به ۹ منطقه مستقل شهری تقسیم شده و مساحتی بالغ بر ۱۷۸/۸۹۱ کیلومتر مربع دارد. شیراز پس از تهران دومین شهر ایران است که در سال ۱۲۹۶ خورشیدی شهرداری در آن تاسیس گردید.
سعدیه شیراز یکصد سال پیش

نام شیراز در کتابها و اسناد تاریخی، تحت نامهای مختلفی نظیر تیرازیس، شیرازیس و شیراز آمده است.
شیراز در دوران صفاریان، آل بویه و زندیه، پایتخت ایران بوده است. شیراز با پنج شهر جهان دارای پیوند خواهرخواندگی است: دوشنبه (تاجیکستان). نیکوزیا، (قبرس). چونگ کینگ، (چین). وایمار،(آلمان). مالاکا، (مالزی).
ارگ کریم خان سال 1280

اولین اشاره به نام شیراز، بر روی لوحهای گلی ایلامی به ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد باز میگردد که در ژوئن ۱۹۷۰ در هنگام کندن زمین برای ساخت کوره آجرپزی در گوشه جنوب غربی شهر یافت شده است.
لوحهای نوشته شده در ایلام قدیم به شهری به نام تیرازیس اشاره دارد.
میهمانی معین الدوله در عمارت معینیه

در قرن چهارم و پنجم هجری قمری سلسلهی آل بویه، شیراز را به عنوان پایتخت انتخاب کرد و مساجد، قصرها، کتابخانه و کانال آبرسانی ساخت. در این دوران شیراز به بزرگترین شهر استان فارس تبدیل شده بود.
باغ تخت سال 1274

اتابکان فارس از نیمه قرن ۶ هجری بر شیراز حکومت کردند. در دورهی آنها شیراز شکوفا شد و بناهای متعددی نظیر مدرسه، بیمارستان، بازار اتابک ساخته شد. به تدبیر اتابکان در حمله چنگیز خان مغول، شیراز از تخریب و قتل عام در امان ماند. شیراز همچنین از قتل عام تیمور نیز در امان ماند زیرا شاه شجاع، فرماندار فارس تسلیم شد.
خیابان زند سال 1310

در قرن سیزدهم میلادی، شیراز مرکزی پیشرو در علم و هنر بود. بخاطر تشویق حاکمان و وجود دانشمندان و هنرمند، این شهر توسط جغرافیدانان قدیمی دارالعلم نامیده میشد.
آرامگاه حافظ سال 1316

مردم شیراز زبان فارسی را با لهجه شیرازی تکلم میکنند. ظهور دو شاعر بزرگ فارسی نو، حافظ و سعدی، از عصر مغول به بعد بر تمام جنبههای زندگی مردم شیراز اثر گذاشت و باعث افول گویش پیشین مردمان و حکمفرما شدن فارسی نو در این شهر شد.
میدان احمدی 1339

شیراز به عنوان یکی از مهمترین مراکز گردشگری ایران مطرح بوده و با جاذبههای تاریخی فراوان برای گردشگران داخلی و خارجی شناخته شده است.
شاهچراغ در زمان قاجاریه

از جاذبههای تاریخی شهر شیراز میتوان به آتشکدهی صمیکان، آرامگاه حافظ، آرامگاه خواجوی کرمانی، آرامگاه سعدی، ارگ کریمخان، باغ ارم، باغ تخت، باغ چهلتن، باغ دلگشا و باغ عفیفآباد اشاره کرد.
در مهر ماه ۱۳۵۰ محمدرضا شاه پهلوی جشن پرهزینه و مجلل ۲۵۰۰ سالگی شاهنشاهی را در تخت جمشید برگزار کرد
